Karibu (welkom) rafiki's!

Daar ben ik weer!

Ik begin maar eventjes bij afgelopen donderdag. Het was een mooie (zoals vrijwel alle dagen hier) zonnige dag en ik ging natuurlijk weer naar het schooltje. Hinkelen, tellen en het alfabet. Het standaard ritueel zou je inmiddels wel kunnen zeggen. Ook nam ik nog een paar foto's om op de Facebook pagina te kunnen zetten.

Na het schooltje liep ik over het marktje en daarna naar het busstation (het busstation is hier gewoon een open ruimte bij de markt waar een hoop dalla's staan en nog meer dalla jongens die je proberen mee te nemen in hun dalla zodat ze weer wat geld verdienen.) om terug te gaan naar het huis.

Eenmaal in het huis aangekomen begon het. Hoofdpijn, spierpijn, misselijk, keelpijn, snotteren, en vele toiletbezoekjes.. ik werd ziek. Ik besloot dus vroeg naar bed te gaan in de hoop vrijdag weer opgeknapt te zijn.

Helaas.

Vrijdag voelde ik me te beroerd om naar het schooltje te gaan en bracht ik voornamelijk door in bed en op de wc, (hoera voor mij) ik heb in geen tijden zoveel geslapen.

Op zaterdag voelde ik me in de ochtend wel wat beter en ik besloot om naar het winkelcentrum te gaan. Daar ging het ook nog goed. Op de terugweg even langs de apotheek, strepsils en een hoestdrankje rijker en weer naar het huis. Die paar uurtjes waren voldoende om me voor de rest van de dag weer te vloeren. Gelukkig vonden de meiden het een goed idee om met z'n allen Madagascar En hotel Transsylvanië te kijken op de bank. Hoera voor de cartoons als je ziek bent. Daarna was het een kwestie van eten en naar bed. Geen stap avondje voor mij deze keer.

Op zondag was ik al vroeg wakker. Na een soort van emotionele rollercoaster (als je ziek bent en zo ver van huis is het verleidelijk om over dingen te blijven nadenken, malen, piekeren.) en enkele telefoongesprekjes naar het thuisfront besloot ik om mezelf een flinke trap onder mijn kont te geven en er toch maar op uit te gaan. Kanoën met de meiden!

Niet in bed blijven hangen en eventjes wat frisse lucht binnen krijgen.

Een taxi ritje van zo'n 15 min en vele hobbels, bulten en gaten in de weg verder kwamen we aan bij een groot meer. Wat een prachtig uitzicht!! Omringt door een prachtig bos en een heerlijk terras waar we eerst chipsmayay (friet met ei) aten voordat we aan boord konden.

8 meiden. 2 kano's. Waarvan er 1 kano was voor 3 personen met de bedoeling om zelf het meer rond te peddelen. 1 kano voor 5 personen en een gids/peddelaar waar je aan boord dus lekker kon chillen. Ik koos, oplettend als ik ben.. de kano waarin ik zelf de peddel mocht bedienen (met grote vreugde van de rest van de meiden, het schijnt dat ze mijn vorm van zwarte humor wel kunnen waarderen. Dat betekent dus dat ze er alles aan zullen doen om mij iets te laten doen waar ik niet vrolijk van word, zoals het besturen van de kano in de brandende zon in het weekend, zodat zij aan het eind van de dag getrainde buikspieren hebben van het lachen) en daar gingen we.

Eenmaal zittend in de kano begon het grote avontuur. Het meer, groen van de algen maar volgends onze gids toch echt wel drinkwater (ja zou ik ook zeggen) vol met tilapia. Takken, die boven het water uitkwamen met prachtige vogels erop. Lekker zonnetje, zonnebril, peddelen tegen de stroming in, aapjes spotten in de bomen aan de rand van het meer, schaterlachen met de meiden, zonnebrand, zwemmende reptielen, mount meru en de rest van het meer als uitzicht. Wat was het prachtig!

Moe maar voldaan kwamen we zo'n twee uur later weer aan wal. En toen was het wachten. Op de taxi naar huis. Na vele sms'jes en zonder enige reactie besloot ik hem te bellen. In mijn gebrekkig Swahili gecombineerd met Engels begreep na het korte gesprekje dat er weg werkzaamheden waren en dat we hem tegemoet moesten lopen. Over de hobbels, bulten en door de gaten in de weg vonden we hem zo'n 20 min lopen later aan de kant van de weg. Onze terugreis kon beginnen.

In het huis stond ons een heerlijke maaltijd te wachten. Friet met kip en ketchup. Jammie! ( ik had van de Tanzaniaanse keuken zoveel meer verwacht.. meer variatie, kruiden, smaak. En na een aantal dagen was ik rijst met bonenprut wel zat!)

Een fijn dagje. Andere omgeving, frisse lucht, veel gelachen. Tevreden naar bed dus.

Om 03.00 werd ik wakker. De reden van mijn niet lekker voelen de afgelopen dagen werd me al snel duidelijk. (Meer informatie is overbodig voor de meeste lezers, waar het om gaat is de ik nu weet wat er loos is en dat het snel over zal zijn. Jaa, hoera, hang de vlag uit en vier een feestje!)

Na het kijken van een aantal filmpjes op YouTube waarin mensen taarten decoreren (ik kon niet meer slapen, het was 03.00, wat doe je anders op zo'n tijdstip? En omdat ik het oh zo ontspannend vind om naar te kijken) besloot ik om te gaan douchen.

Na een fijn ontbijtje, (malaria pillen, vitamine pillen, vitamine d drankje, hoestsiroop, een sneetje wit brood en een banaan) was ik klaar voor weer een nieuwe dag op het schooltje.

Dit is de laatste week op het schooltje. Donderdag mijn laatste dag.

Vrijdag begint de vakantie en vanaf dan is de school twee weken gesloten. Als de school weer begint ben ik al klaar met het vrijwilligerswerk.

Wel een gek gevoel zo. Ik ken nu bijna alle namen. De kinderen weten nu dat ik kom en raken aan me gewend. Ook maken ze meer contact met me en nemen ze meer van me aan. Ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden om voor een hele groep van die kleine ukkies te staan. 1, 2 of hooguit 3. Maar nu ik hier een tijdje ben.. tja. Wat kan ik zeggen. Ik kom zo onderhand wel achter meer dingen die betrekking hebben op mezelf waarvan ik het niet gedacht of verwacht had. Waar alleen zijn, ergens op een vreemde plek in de wereld wel niet goed voor kan zijn.

Afgelopen vrijdag is er een nieuw meisje in het huis gekomen die ook vrijwilligerswerk gaat doen op het schooltje. Vandaag gaf ik haar een rondleiding en tips zodat ze verder kan als ik straks weg ben.

Na school liepen we over het marktje richting de supermarkt en besloten we om vandaag in plaats van de dalla, de taxi naar het huis te pakken. Na een Afrikaans kwartiertje wachten........ was hij er en vervolgden we onze weg naar huis.

Vandaag hebben we in het huis met de meiden & de nieuwe jongen, ( de enige jongen in het huis, hij is zaterdag gekomen ). Lekker in de tuin gezeten. Voor de rest hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Nu is het avond en ga ik zo naar bed. Het begint hier een aardig drukke boel te worden met 8 meiden en 1 jongen. Als je nu wat privacy wilt moet je echt naar de kamer gaan. Maar dat geeft niet, ik ben wel weer toe aan een nachtje goed slapen.

tot gauw weer!

Xx Deborah.