Maandag.

Maandag was het mijn laatste dag in het huis van mama mackrines. Het huis waar ik de afgelopen maand gewoond heb. Na dit drukke weekend moest ik nog een deel van mijn koffer inpakken voor mijn vertrek.

Intussen waren mam en Kimberley al veilig aangekomen en verbleven ze in het huis in illboro, 2 wijken bij mij vandaan. Inmiddels had ik over en weer geappt met pap in Nederland zodat hij me uitleg kon geven over de route naar het huis in illboro. Ik belde de de taxi om ze te gaan opzoeken. Met dezelfde gegevens die Kimberley naar pap gesmst had en pap naar mij geappt, ging ik op pad met de taxi. Toen we eenmaal in de wijk illboro aangekomen waren reden we een lange weg omhoog, langs allemaal winkeltjes. We vonden het niet. We reden de oprit op bij illboro safari lodge en ik liep naar binnen, naar de balie om te vragen of zij misschien wisten waar het was. Maar helaas. Na nog eventjes over en weer te appen met pap belde Kimberley me. We moesten terugrijden naar de weg waar de winkeltjes waren en ze kwam ons tegemoet gelopen. Ik zag haar al snel staan! Mijn zus en enige mede mzungu op de weg! Hoeraaaaaa gevonden! Ik deed het raam open en zwaaide! Ze stapte gauw de taxi in en we reden weer terug. Kimberley wist alleen niet meer uit welke zijstraat ze gelopen was en dus belden we mam, dat ook zij naar buiten moest komen en richting de weg met de winkeltjes moest lopen. En ja hoor. Daar was ze! We stapten uit bij het huis en ik sprak met de taxi af dat hij 20 min moest wachten zodat hij ons bij de masai markt af kon zetten.

Binnen maakte ik kennis met honoraro (ofzoiets... lastige namen ook altijd hier) de huishoudster. Een hele hartelijke lieve vrouw. Binnen dronken we een kopje koffie. En kreeg ik een rondleiding door het huis. Een woonkamer, een keuken en twee slaapkamers waarvan er in 1 een badkamer zat. In de grote slaapkamer met tweepersoonsbed was ook een deur naar de badkamer/toilet. In de kast op de grote slaapkamer lagen allerlei spullen om mee te nemen op safari. In het huis was namelijk ook een kantoor voor het safari bedrijf van de verhuurder.

Hierna vertrokken we naar de masai markt. Daar werden we (zoals alle mzungu's altijd) Karibu in elk winkeltje gewenst. We liepen twee gangen door, maakte een nieuwe Rafiki. Een masai man die 4 vrouwen had. Hij wilde Kimberley als first Born een kado geven. Ik als brutale mzungu was het daar uiteraard niet mee eens en sprak met hem af dat, als mijn oudere zus een kado mocht uitzoeken, ik dat als jonger zusje ook mocht!! En dus zochten we allebei een leuk armbandje uit. We kochten een aantal souvenirs en na twee rijen hadden we het wel gezien. Op de masai markt word je na een tijdje namelijk wel een beetje gek van al dat Karibu Rafiki enz.

We liepen richting fifi's waar we gingen lunchen en bijkletsen over hoe het thuis in Nederland was en over mijn tijd hier in Tanzania. Gezellig zo met mams en sis aan tafel. Na de lunch liepen we nog een stukje door de stad, langs het schooltje naar stendidogo, de dalla dalla plek waar ik altijd instapte van het schooltje naar het huis. We hadden geluk, de dalla was leeg en mam en Kimberley namen voorin plaats naast de chauffeur. Ik ging achterin zitten naast een man. De man schoof van me weg over het bankje. Ook toen er meerdere mensen de dalla inkwamen weigerde hij om door te schuiven mijn kant op. Ze roepen hier constant mzungu naar me, iets wat al racistisch is maar ik heb in min tijd hier nog niet eerder meegemaakt dat iemand niet naast me wilde zitten. Toen de dalla vol zat (mam Kimberley en de chauffeur voorin en welgeteld 23!!!! Personen waaronder ik achterin) konden we gaan rijden. Richting kundayo, de wijk waarin het huis staat. Halverwege moest ik betalen. Dit maakte de jongen die het geld verzamelde bekend door met de muntjes in zijn hand te rammelen voor mijn gezicht en mzungu te roepen. Een lekker dagje wel... eerst wilt er iemand niet naast je zitten en dan word je uitgescholden als je moet betalen... nou, deze mzungu was hier de afgelopen maand gewoon om jullie te helpen. Bedankt, houdoe en de groeten!! Eenmaal uit de dalla en aangekomen bij kundayo liepen we eerst naar de kundayo apartments. Waar een meisje zat uit het huis, die hier bij kundayo apartments ook nog een appartement huurt. Na een tijdje kletsen liepen we met zijn 4en terug naar het huis van mama mackrines. Na wat speculeren over het huis in illboro en een mogelijke optie om bij kundayo apartments te gaan zitten besloten mam en Kimberley om terug te gaan naar illboro. We zouden de dag erna afspreken wat we uiteindelijk gingen doen. Ik regelde een taxi en we namen afscheid.

Daarna was het tijd om me op te frissen voor mijn laatste avondje met de meiden en mannen van het huis. Voor mijn afscheid gingen we uiteten bij Picasso, een restaurantje met een heerlijke menukaart. We namen twee taxi's en vertrokken. Het was een super gezellige avond. Het eten was heerlijk en het gezelschap was top! Inmiddels zaten we aan tafel met elf personen. Deze elf personen zijn stuk voor stuk geweldig. En hebben mijn tijd hier in Tanzania vele malen beter gemaakt dan ik ooit had durven dromen. We hebben zoveel leuke dingen met elkaar ondernomen in de afgelopen 4 weken.

Na het eten stond er nog een verrassing voor ze op het menu. Ik had namelijk een speech voorbereid. Terwijl ik aan tafel zat en er een doodse stilte was, las ik voor vanaf mijn telefoon. Over alle 11 had ik iets geschreven. Iets persoonlijks. Of over iets wat we meemaakten in de weken hiervoor. Er werd gelachen en er vielen enkele stiltes.

Na de speech was het dan tijd om de taxi te bellen. Inmiddels hadden we een behoorlijke lijst met telefoonnummers van verschillende taxichauffeurs. Helaas kon er maar 1 van allen komen en dus liep de rest (waaronder ik) alvast richting het huis. Fijn zo'n avondwandeling. Ik begrijp wel waarom het niet verstandig is om alleen over straat te gaan als het donker is hier. We waren gelukkig met een hele groep waaronder 3 mannen. Isaack (de Tanzaniaanse vriend van 1 van de meiden in het huis) was er ook bij. Eenmaal thuis kletsten we nog een beetje en toen was het tijd om naar bed te gaan. Wat was het een mooie afsluiting van de weken in het huis.

Dinsdag was ik al vroeg op en terwijl ik mijn malaria tabletten innam in de keuken aan de eettafel nam ik afscheid van verschillende meiden uit het huis die naar stage gingen. Gister hadden we besloten of er een mogelijkheid was om bij kundayo apartments te verblijven ipv het huis in illboro. Ik kreeg al vroeg telefoon van Kimberley. Mam en zij hadden amper geslapen en waren bang geweest in het huis. Er was geen watchmen die in de nacht het huis bewaakt had. Tijd om te gaan regelen dat we sowieso bij kundayo apartments terecht konden.

Ik ging om 09.00 met Jesca naar het kantoor van kundayo apartments om te vragen of mam kimberley en ik daar terecht konden. Eigenlijk zou het een appartement voor twee pers zijn, dat waren de regels. Het zou niet mogen van de politie. Maargoed, voor een vergoeding zou het ineens wel kunnen. Ik besloot om het te doen. (Corrupte bende hier, volgens de regels mag het niet, maar als je geld neerlegt kan alles.) Hoe dat ook het was geregeld!

Samen met Jesca liep ik naar het appartement om haar spullen in te pakken en we sjouwden allebei een koffer over het hobbelige stenenpad naar het huis van mama mackrines. Soort van kamer ruilen. Ze kreeg haar eigen kamer (mijn oude kamer) bij mama Mackrine en ik ging in haar appartement. Om 11.00 moest ze naar stage en ik wachtte op de taxi om Kimberley en mam op te halen en ze mee te nemen naar kundayo. Ze waren opgelucht dat we in het appartement terecht konden.

We namen afscheid van de tuinman en de lieve huishoudster. Eenmaal in het appartement konden we weer rustig ademen en onze spulletjes uitruimen. Ik besloot om me eventjes te gaan douchen en stond daar bij het appartement onder de beste douche in de afgelopen maand. Veel water een goede waterdruk en nog warm ook!!

We besloten om bij de lobby te gaan lunchen... Polè polè als altijd hier wachtten we zo'n uurtje op het eten terwijl we het thuisfront informatie gaven over ons nieuwe verblijf! Het enige wat nog moest gebeuren was het plaatsen van het 3e 1 persoons bed in de slaapkamer. Na 3 keer vragen moest de baas eraan te pas komen voor het duidelijk was. Ondanks dat veel mensen hier Engels spreken snappen ze alsnog de helft (als het niet meer is) van de tijd niet wat je bedoelt.

Toen we terugkwamen van de lunch waren er twee mannen bezig met het opbouwen van het bed. Eindelijk konden we dan met zijn drieën in het appartement slapen.

We eindigde de eerste avond met een bami soepje in onze buik. En vermoordde nog een kakkerlak die in de gordijnen zat.

Woensdag!

De eerste dag van mijn vakantie en de eerste nacht in het appartement. Terwijl ik in het huis altijd als enige zo vroeg op was, waren we nu met zijn drieën al vroeg wakker. We dronken een lekker kopje koffie om wakker te worden. Vandaag besloten we om wat geld te gaan wisselen in de stad. Ik belde een taxi en we gingen naar de nakumatt. De nakumatt is een grote supermarkt in het centrum, waar je ook allemaal lekkere (westerse) eettentjes hebt.

Ik besloot om meteen het sponsorgeld om te wisselen van euro's naar Tanzaniaanse shillings.

Na het wisselen van het geld gingen we naar central market. Hier heb je allemaal kraampjes met van alles en nog wat. Natuurlijk was er weer een Tanzaniaan die dacht dat hij ons rond moest leiden over de markt en we konden moeilijk van hem afkomen. Al vlug hadden we het ermee gehad en liepen terug naar de nakumatt. Zoals heel vaak hier wilde de jongen die ons (ongevraagd) een "rondleiding" over de markt gegeven had geld zien. We negeerde hem en na een tijdje liep hij weg.

We vervolgden onze weg door de straten van Arusha richting het schooltje. Als ik hier de weg niet weet probeer ik altijd de hoge gebouwen te spotten en zo weet ik ongeveer waar ik ben. Zo weet ik ook altijd het schooltje te vinden. Het leek me een goed idee om daar langs te gaan. Ik belde Mussa of hij op het schooltje was. Helaas nam hij zijn telefoon niet op. Ik zocht in de lucht naar het hoge gebouw wat om de hoek van het schooltje lag en we gingen erop af. Na 20min lopen ongeveer kwamen we daar aan.

En daar zat mama Tesha! Zoals altijd werd ik hartelijk ontvangen en ze was blij om kennis te maken met mam en Kimberley. Ze liet iemand wat flesjes water voor ons halen en vervolgde het gesprek wat ze met een andere vrouw had. Ik vroeg of mam en Kimberley binnen in de klaslokalen mochten kijken en de deuren werden open gemaakt. Ivm de vakantie was er een grote schoonmaak geweest waardoor de bankjes in het lokaal rechtop stonden.

We zaten met zijn drieën wat te vertellen toen Mussa het schoolplein op kwam lopen. Hij was blij om me te zien en stelde zichzelf voor aan mam en Kimberley.

Ondanks dat het vakantie was zaten er wat mensen op het schoolplein. Vaak komen er mensen naar de school die hulp nodig hebben met het invullen van formulieren, van aanvragen voor de kinderen om ze naar school te kunnen laten gaan en voor geld. Mama Tesha hoort toch wel bij de rijkere Tanzanianen en heeft een goede naam opgebouwd door al het werk wat ze hier doet. Ze ondersteunt de lokalen bevolking door ze te helpen met formulieren, gegevens en geld.

We begonnen trek te krijgen, ik vroeg Mussa of hij misschien wist waar we lekker konden eten. Hij zei dat we een paar deuren verder bij een lokaal eettentje goed zouden kunnen eten. We besloten om met mama Tesha op het schooltje te eten. Ik liep met haar, 2 deuren verder maar het eettentje. We bestelde chiapatti's met beef, chips mayay, chips kuku en twee borden vers fruit. Een deel werd meteen naar het schooltje gebracht op een groot dienblad en de rest kwam een vrouw later brengen. Mussa was alweer weg (toch een raar tikje van hem, het ene moment is hij er, het andere moment is hij weg). We aten met mama tesha en wat over was (meer dan genoeg werd opgegeten door een jongen die ook op het kantoor van het schooltje werkt. In totaal met 5 personen voor 15.000 tsh. Dat is ongeveer €7... €1,40 per persoon... mama Tesha vertelde uitgebreid over mijn werk op het schooltje van de afgelopen maand. Haar gedachte daarover was dat ik een engel moet zijn. Door god gestuurd. Hoe lief ik was met de kinderen en hoe fijn ze het vond dat ik gekomen was. (Nou mensen, ik ben dus een engel! Weten we dat ook weer.)

Na deze lekkere en uitgebreide lunch moesten we even wachten op de chauffeur. Hij zette eerst mama tesha af bij het ziekenhuis, waar haar man in ligt en daarna zette hij ons af bij kundayo apartments. In de avond bestelde we pizza. Inmiddels wist ik hoe ik een pizza kon bestellen via whatsapp. Het systeem is voor de rest hetzelfde. Er komt gewoon iemand op een brommertje langs om de pizza's af te leveren.

Donderdag. We werden al vroeg wakker van de stromende regen die op het dak van ons appartement kletterde. Hoera voor het regenseizoen.

We besloten om niet al te gekke dingen te doen vandaag omdat we fit wilde zijn voor onze safari die op vrijdag begon. Helaas werd ons momentje van koffie drinken en lekker rustig wakker worden verstoord door een kakkerlak die van onder het bed Kimberley's kant opgelopen kwam. Er volgde een hoop gegil en gelach en het leverde uiteindelijk een leuke filmpje op. Geschoten door Kimberley die op het bed stond terwijl mam de kakkerlak zonder enige twijfel met een elektrische vliegenmepper van kant maakte... na dit avontuur verlieten we het appartement. We gingen naar de lobby en namen een ontbijtje van sandwiches en frieten.... goed en gezond bezig! Haha.

Toen de regen minder werd gingen we met de dalla richting de stad. Naar the tanazite experience. Tanzanite is een edelsteen uit Tanzania, die zowel blauw als violet kan zijn. In het museum kregen we een film te zien over hoe Tanzanite gewonnen wordt. Ook kregen we een rondleiding. Er was een soort mijn nagebouwd om een idee te geven hoe het eruit ziet voor de mensen die de Tanzanite opgraven. Het was best interessant. Tanzanite blijkt 1000keer zo zeldzaam als diamant te zijn.

Na de tour door het museum liepen konden we natuurlijk ook Tanzanite kopen. Ringen met Tanzanite, armbanden, oorbellen, kettingen en nog veel meer. Helaas niet echt budgetproof dus kochten we niks.

Wel kochten we mini banaantjes op straat van een vrouw die ze op haar hoofd droeg (dat doet bijna iedereen hier).

Ik ging langs in het huis van mama Mackrines om te kijken of mijn kleding die daar aan de waslijn hing al droog was. Ik zat even gezellig te kletsen met de meiden die thuis waren toen mam belde. Ze zei dat de man van de safari er was. Zonder mijn schone was mee te nemen liep ik weer terug naar het appartement.

We kregen uitleg over hoe laat we de volgende dag opgehaald zouden worden. Over welke parken we gingen bezoeken en waar we zouden kamperen.

Kort na het bezoek van meneer safari gingen we terug naar het appartement. Na wat bami. Jammie jammie! Gingen we vroeg naar bed. In de hoop fit te zijn voor ons safari avontuur!

Het volgende verhaal gaat dus over onze safari! Whoehoe!!!

Bedankt weer voor het lezen rafiki's!

Liefs, Deborah