Mambo!!

Woensdag.

Woensdag was het dan eindelijk zover!!! We gingen met Mussa naar the playground ibes. Een speeltuin die opgericht is door een Nederlandse vrouw die hier woont en ook speeltoestellen maakt voor de verkoop! Om 11.00 zaten we met Mussa en Honest ( mussa's neef) in de auto onderweg naar ibes. Rond 12.00 kwamen we daar aan en bestelde we wat frietjes. Helaas waren de broodjes kroket die ze hier ook verkopen net op. Daar had ik stiekem wel zin in. De speeltuin was geweldig. Grote klimrekken, zandbakken, schommels, glijbanen, trampolines een kabelbaan en een wip.

Na een tijdje rondlopen, de bewondering bij Mussa was groot, kwam Marion ( de Nederlandse vrouw in kwestie ) bij ons zitten om ons budget en onze wensen te bespreken. Na wat overleggen en de klapper door te bladeren waar alle opties in stonden maakten we de keuze om een birdsnest te kopen van het sponsorgeld (bedankt sponsors die dit lezen!!!). Een birdsnest is een schommel met een soort mandje eraan. Deze kan zo'n 4 kinderen houden en dus hebben er meer kinderen op hetzelfde moment plezier van!

Helemaal blij verlieten we speeltuin. Zoals het er nu uitziet komt de schommel net voordat in ga vertrekken aan. Dan kan ik hem nog zien. Geweldig!!

Ik heb Mussa in die maand die ik hier nu ongeveer ben nog nooit zo verrast gezien. Zijn speech: God bless you, you have a good heart, you Will be remembered forever, I thank god that he has send you here. Enz enz.. kwam later in de auto toen we richting het schooltje reden. We gingen in de weer met meetlinten om te bepalen waar de schommel straks moet komen en waar we nog ruimte hebben om een hinkelbaan te schilderen.

In de avond aten we met z'n allen bij Georges tavern. Een Grieks restaurantje in het centrum! Het was heeeerrrrrlijk!! Eindelijk eens echt iets heel anders! Geen friet, geen rijst met bonen, geen ugali. Gewoon lekker Grieks! Dit was een geweldige dag. Eindelijk de schommel kunnen regelen en in de avond zo'n feestmaal!

Donderdag sliep ik uit. Vandaag stond alleen het ictr (international criminal tribunal for Rwanda) op de planning. Maar ik wachtte thuis op de rest van de meiden die tot in de middag stage hadden in het ziekenhuis.

Na een tijdje kwam er een andere meid thuis (zij woont hier nu een half jaar en heeft hier een baan, ze is niet van plan om nog terug te gaan naar Nederland maar kijkt hier rond om een huis te kunnen huren). Ze vertelde me dat je niet zomaar bij het ictr naar binnen kunt. Je moet dan met iemand gaan die de security kent anders mag je er niet in.

Na wat over en weer appen met verschillende taxi chauffeurs (in de hoop dat er 1 bij zou zitten die ons naar binnen kon krijgen) en het wachten tot de rest allemaal thuis was, besloten we om gewoon te gaan en te zien of we binnen zouden komen of niet.

Daar gingen we dan met 5 meiden in de taxi. Na een flinke omweg (Kitaly de taxichauffeur was bang dat hij anders een boete zou krijgen omdat hij teveel passagiers had) kwamen we aan bij het ictr.

Buiten op de deur stond dat er bezoekuren waren. De tijd klopte perfect en we gingen de wachtruimte binnen. Er kwam een bewaker die vroeg wat we kwamen doen. Na uitleggen dat we graag binnen wilden kijken in het gerechtshof waar de daders van de genocide berecht geworden waren liep hij weg en kwam later met een andere man terug. Deze man vertelde ons dat het ictr al gesloten was en dat we niet naar binnen konden. De rest van de meiden zei dat we maar moesten gaan. Maar ik was nog niet klaar met de discussie. Ik zei dat we gewoon eventjes in het gebouw rond wilde kijken, dat we veel erover gelezen hadden, dat er in the lonely planet stond dat je hier terecht kon en dat het niet lang zou duren. En ja hoor. Na deze halve smeekbede ging de poort open en kregen we door meneer de security een rondleiding door het gebouw! Hoera we waren binnen. We mochten overal foto's van nemen en werden rondgeleid in het hele gebouw. Op de eerste verdieping kwamen we bij een kamertje waar twee beveiligers zaten. Deze mannen vertelde ons dat ze vorig jaar het hele ictr verplaatst hebben naar Kisongo.Dus als we dat wilde Zien moesten we daar maar naartoe gaan.

We werden weer door het gebouw, langs het gerechtshof van east Africa en de congreszaal terug naar buiten gestuurd. Tot zover ons tripje naar ictr.

Eenmaal thuis besloten we om in de avond op stap te gaan bij viavia. Hier waren we vorige week donderdag ook geweest en toen was het onwijs gezellig. Ik ging nog even slapen en rond 23.00 vertrokken we met de taxi naar viavia.

De avond was in het begin heel erg gezellig maar na een tijdje verliep wat stroef en wilden we naar huis. Na het wachten op de taxi kwamen we rond 03.30 weer thuis aan.

Vrijdag ging ik samen met een meisje die ook vroeg op was naar het restaurantje iets verderop in de wijk om te gaan ontbijten. We kregen yoghurt, toast, koekjes, sap, water, thee, koffie, ei, worst, vers fruit en muffins. Daarna liepen we terug naar het huis en zagen op de oprit een kleine kameleon zitten. Deze had ik nog niet eerder gezien. Hij liep van de oprit naar de bananenboom iets verderop en kleurde van bruin naar groen.

Toen we in het huis kwamen pakten we allemaal onze tas in. We gingen een dagje naar moshi en zouden daar gaan overnachten in een hostel. Moshi is een stad dichtbij de Kilimanjaro en zo'n 2 uur rijden vanaf Arusha. We namen de bus..

De bussen hier zijn niet zoals de bussen in Nederland (goh).

Het kost hier 2500 tsh om van Arusha naar Moshi te gaan. Dat is ongeveer €1,25. Het is een busrit van ongeveer 2 uur door het mooie landschap. Het was warm in de bus en alle ramen stonden open. Van het landschap zag ik niet veel, ik viel namelijk al snel in slaap... Haha.

Achteraf ben ik daar best blij om. Er hing nogal een onaangename geur in de bus. Veel mensen hier hebben een lichaamsgeur die niet te harden is. Ook gebruikt hier vrijwel niemand deodorant of parfum. Ook is het hier niet overal vanzelfsprekend om een normale douche te hebben. Ze wassen zichzelf dan met regenwater dat opgevangen is in een emmertje.

Na 2 uur slapen arriveerden we in Moshi. We stapten uit en liepen een winkeltje in om even wat drinken te kopen. Wat me meteen opviel waren de ventilatoren in de winkel. Dit heb ik in Arusha in die 4 weken nog nergens gezien. Ook zagen de straten er stukken schoner uit.

We werden opgehaald door de man van het hostel waar we zouden verblijven. Met 10 personen in een busje die voor 8 personen bedoelt was maar dat ben ik inmiddels wel gewend. En het gaat met wat passen en meten ook altijd wel prima!

We kwamen aan bij rafiki backpackers hostel en besloten om 2 kamers te nemen. 1 voor 4 personen en 1 voor 6 personen. Ik lag op de 4 persoons kamer met een meisje en de inmiddels 2 mannen (we hebben er inmiddels een nieuwe jongen bij die ook stage gaat lopen in het ziekenhuis) uit ons huis. Het was een gezellige boel. De kamer zag er prima uit. Een marmeren tegelvloer, 2 stapelbedden met klamoe, een mooie badkamer met Europees toilet en een douche met een grote douchekop. (zo'n douchekop is nog een probleem hier, ze hebben meestal van die mini douche kopjes waar een klein straaltje water uitkomt). We gingen ons klaar maken om te gaan uiteten en voor het eerst hier in Afrika stond ik onder een ijs en ijskoude douche.. heerlijk zo'n Europese badkamer, helaas was het water niet van Afrikaanse temperaturen. In het huis sta ik geregeld onder lauw of koud water maar dit!!!!! Bbbbrrrrrrrr na deze verfrissing konden we gaan.

We aten bij Milans. Een prima tentje waar ze lekkere curry's en naans serveerden. We aten ons buikje vol en gingen terug naar het hostel.

Zaterdag stonden we vroeg op om te ontbijten. Om 08.00 werden we opgehaald door de gids en chauffeur om te beginnen aan onze excursie die we laat de avond daarvoor boekte. (De excursie was wat prijziger dan ik verwacht had.. ik had besloten om in het hostel te blijven maar mijn lieve vriendje besloot me bij te springen en dus kon ik toch mee, dankjewel schatje je bent de beste!). De eerste stop was een ritje naar de voet van de Kilimanjaro. Onderweg stopte we bij een boom met een mega stam. Zo groot dat we een rondje maakten met zijn allen en nog moeite moesten doen om elkaars hand vast te kunnen houden. We stopte ook bij het tentje waar we gingen lunchen in de middag. Hier konden we alvast een keuze maken uit diverse gerechten van de kaart, zodat we in de middag niet te lang zouden moeten wachten op het eten. Op een stoel bij het eettentje zat een kameleon. (Hoera 2 kameleons in 1 week). We maakten foto's en het beestje werd oo mijn hand gezet. Hij nam diverse kleuren aan. Het was een prachtig gezicht. Daarna ging onze tour verder. Bij de voet van de Kilimanjaro kregen we informatie over de berg, de naam van de berg, de verschillende routes om de berg te gaan beklimmen. Dit was vooral interessant voor de 2 jongens, ze zijn namelijk van plan om over 4 weken de berg te gaan beklimmen. We namen nog wat foto's en vertrokken naar de volgende bestemming.

We kwamen aan bij de koffieplantage. Hier stonden verschillende mannen op ons te wachten. We gingen het volledige proces van het koffie maken zelf doen en begonnen dus bij de plant. Het was heel leuk om te zien hoe het hele proces in werking ging en we eindigden deze koffie tour aan tafel, met onze zelfgemaakte verse koffie. Dat smaakte heerlijk!

Onder het genot van het kopje koffie en wat koekjes genoten we van het gezang van deze mensen die bij de Tanzaniaanse chagga tribe horen. De chagga tribe is op de Sukuma tribe na de grootste tribe in Tanzania. Ze hebben vroeger oorlog gehad met de masai tribe om te vechten om het land rondom de Kilimanjaro. Hier hoorde ik voor het eerst ook dat de masai niet afkomstig is uit Tanzania of Kenia maar uit zuid Soedan.

De gids van de koffieplantage bracht ons nog verschillende soorten vers fruit, die hij plukte uit de bomen die om ons heen stonden. Verse grave, passievrucht en white pineapple. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo'n lekkere passievrucht geproefd.

Na de koffieplantage gingen we terug naar het restaurantje en kregen we onze bestelde lunch. Chips Kuku. Oftewel friet met kip.

Onze tour ging verder en we kwamen uit bij een parkeerplaats (dat is hier gewoon een open plek met zand en stenen). Hier konden we onze tassen met zwemspullen pakken en kregen we allemaal een wandelstok in onze hand. We volgden een trap die door het bos naar beneden liep. En daar beneden was het paradijs. De marangu waterfalls. Een waterval met zo'n krachtige stroming dat je er moeilijk tegen in kon zwemmen. We trokken onze bikini aan en gingen het water in! Het water was koud maar een welkome verfrissing op deze hete dag. Ik ben normaal niet iemand die het geweldig vind om in natuurwater te zwemmen. De zee of een meer. Maar hier in Tanzania is er soms niets anders en is het me wel gelukt om die knop om te zetten.

Ik zwom richting de waterval. Zo hard als ik kon. Het lukte me helaas niet om er onderdoor te gaan en op de rotsen aan de andere kant terecht te komen. Wel dacht ik voor het eerst sinds jaren (zolang ik me kan herinneren eigenlijk) aan helemaal niets. Geen zorgen, geen gedachtes, het water, de waterval en ik. Wat een heerlijk gevoel.

We bleven nog wat zwemmen en rondhangen bij de waterval tot we het koud kregen en de zon langzaam wegtrok. Daarna liepen we met stok en in natte zwemkleding weer terug de trap op naar boven.

Boven stond het busje al op ons te wachten om ons naar de volgende bestemming te brengen.

Namelijk de grotten. In deze grotten schuilde jaren geleden de chagga tribe voor de masai in hun strijd om mount Kilimanjaro. We liepen een enigszins krakkemikkig trapje af de grot in. Hier moesten we constant gebukt doorheen gaan en kregen we de gangen te zien. De mensen van de chagga tribe waren klein van stuk en de masai erg lang dus dit was slim bedacht. Ook was springen en met speren gooien een tactiek tijdens gevechten voor de masai en deze grot maakte dat onmogelijk. We kwamen vanuit de eerste gang terecht in de "keuken" een soort kamer waar je op stenen kon gaan zitten en waar een gat naar boven gegraven was zodat de rook van het vuurtje waarop gekookt werd naar buiten kon. Hierna gingen we door naar de "slaapkamers" we gingen door een gang waar ineens een hoger deel leek te zijn. Hier stond een man in en ik schrok me kapot toen ik rechtop ging staan. Als ik een masai was, dan was ik nu dood geweest. De vechttactiek in de grot was namelijk dat er iemand van de chagga zich boven in een hoger deel van de grot verstopte, als de masai strijder dan gehurkt door de grot ging, werd hij met een speer van boven doorboort. De chagga's konden langs doordat ze wachtwoorden hadden. Er was geen genade voor de masai, ze werden allemaal gedood en om de lijken weg te werken in stukken gehakt en 2 km verderop in een rivier gedumpt. Hierdoor kwam het dat de masai lang sprak over de chagga's dat het mensen eters waren. Er kwam nooit iemand van hun vrienden terug, niet levend en niet dood. Terwijl deze vriendelijke gids dit horror verhaal ophing vloog er een vleermuis langs me. (Bah Haha, ik schrok me rot. En moest nog helemaal terug door de gangen naar boven.)

Eenmaal boven vervolgden we onze excursie naar een bier en wijnproeverij. En wat voor proeverij. We kregen er namelijk het zelf gemaakte bananen bier. Waar nog een flinke laag drap van een mix tussen bananen en gist op lag, dit moest je weg blazen voordat je een slok nam. En wat was dat bier smerig. Ik heb zelden in mijn leven zoiets zuurs geproefd. De wijn kwam gelukkig wel in flesjes dn was goed te drinken. We dronken ons flesje leeg en gingen terug naar het hostel. Het was een super drukke dag geweest met veel inspanning dus ik besloot om voor het eten eventjes een dutje te doen. Na mijn dutje at ik samen met de rest kipnuggets (met stukjes bot erin) en wat rijst met curry bij de bar van het hostel.

Het was inmiddels te laat om terug te gaan naar Arusha, we besloten om Nog een nachtje in het hostel te blijveb. Kort na het eten gingen we slapen.

En dan vandaag. Zondag! Vrolijk Pasen!! Ik sliep vannacht niet zoals ik het graag gehad had. Het matras was keihard en dus werd ik met pijn in mijn rug wakker. Na het ontbijt zaten we bij de receptie te wachten op de taxi die ons naar het busstation zou brengen. Bij het tuintje voor de receptie werd ondertussen een geit geslacht voor de paasmaaltijd... (de geur die er vanaf kwam en het smerige aangezicht van het snijden van het vlees terwijl ik het gezicht van de geit kon zien deed mijn maag draaien). Ik was blij toen de taxi arriveerden en we konden gaan.

De busrit van moshi naar Arusha duurde lang en ik was blij toen het voorbij was en mijn kamertje binnen stapte. Ik begon met mijn koffer inpakken voor morgen. Vanavond landen mam en Kimberley hier en morgenvroeg ga ik ze opzoeken en een kleine stadstour geven. Daarna ga ik terug naar het huis en uiteten met de meiden en jongens. Dinsdag verlaat ik om 12u het huis en dan begint de vakantie pas echt!

Na het inpakken van mijn koffer sliep ik een gat in de dag. Wat een leuk maar vermoeiend weekend was het. Ik stond om 20.00 weer op en at wat. Daarna ben ik verder gaan typen aan dit verhaal en nu lig ik weer in bed. Ik ga nog eventjes wat lezen en dan slapen.

Byebye rafiki's!

Tot gauw weer.

Xx Deborah.