kucingintanzania.reismee.nl

Polè polè!

Karibu rafiki's!!!

Vrijdag,

Op vrijdag hadden we allemaal vrij omdat er hier een nationale feestdag was. (Vraag me niet waarvoor of waarom).

Na het uitslapen (in hoeverre dat hier mogelijk is) ontbijten en douchen besloten we om met de meiden en ollie (we noemen hem ollie, hij heet eigenlijk Olivier. We hebben inmiddels allemaal roepnamen voor elkaar) naar de masaimarkt te gaan. De toeristische hotspot in Arusha. Een soort grote loods met daarin verschillende gangen met allemaal prullaria van verschillende masai vrouwen. Handgemaakte kettinkjes, rijkelijk versierde slippers, armbandjes, kaarsenhoudertjes, bakjes, beeldjes, jurken, doeken, sleutelhangers en meer. In vrijwel elk winkeltje hetzelfde aanbod maar overal is het karibu (welkom) en hebben ze graag dat je even komt kijken. Ik kocht uiteindelijk 2 armbandjes, 2 beeldjes en een aantal bakjes gemaakt van de mooiste en kleinste kraaltjes op de wereld. Na een aantal uur stonden we met onze aanwinsten te wachten op een taxi die ons terug naar het huis kon brengen.

In de avond gingen we naar bravo pizza. Live muziek en pizza's. Altijd goed! Dit is geloof ik 1 van de drukst bezochte plekjes in de stad. Bijna geen Tanzaniaan te zien. De Tanzanianen zelf zijn denk ik verzot op de ugali (een culinair hoogstandje hier: een soort brei gemaakt van meel en verschillende soorten geprakte groentes wat eigenlijk nergens naar smaakt en ook uitziet als een grote vaste bol kots) die ze elke dag maken.

De muziek was niet om over naar huis te schrijven. Het gezang klonk aardig maar de meest depressie opwekkende nummers passeerden de revue. Ze zijn hier in Tanzania aardig verzot op mevrouw Celine Dion. En dan niet van haar meest vrolijke nummers. Na de pizza waren we aardig moe. Misschien nog uitbrakken van het dansen in viavia de avond ervoor.

We besloten om de restjes pizza die we niet op kregen in te laten pakken en de taxi naar huis te nemen. Daar aangekomen was het snel naar bed.

Zaterdag

Zaterdag begonnen we onze dan met de pizza van de avond daarvoor als ontbijt. Daarna ging een deel van de meiden en onze ollie naar een camping om rond lake manyara te mountainbiken. Met de meiden die overbleven besloten we om ook vandaag weer verschillende uitstapjes te gaan maken. Allereerst regelden we een taxi die ons naar Kisongo zou brengen waar Snakepark ligt. Hier ligt ook het masai museum en het is vlak bij Tanzanian cultural heritage. Drukdrukdruk. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij het museum. We kregen hier een rondleiding van een masai man. In het museum stonden masai huizen (lemen huisjes. Van klei en takken.) ook stonden er poppen die verschillende masai rituelen lieten zien. Er werd ons door de masai man verteld dat de jongens tussen de 10 en 15 jaar besneden worden. Dat ze tijdens dit afgrijselijke ritueel (waarbij ze geen verdoving gebruiken) geen krimp mogen geven. Niet huilen, niet schreeuwen, niet knipperen met de ogen. Als dit wel gebeurt zijn ze zwak en worden ze verstoten door de stam. Ze mogen dan nooit meer terugkeren. Bij de vrouwen mogen er wel emoties getoond worden. We vroegen aan de man of het voor een masai ook mogelijk is om in de stad te gaan wonen. Dit was allemaal geen probleem maar hij zou zelf nooit de stad of een normaal huis verkiezen boven zijn hut. Ook is het voor de masaiman heel normaal om meerdere vrouwen te hebben. Hoe meer vrouwen een man heeft hoe rijker hij is. Een vrouw is gelijk aan ongeveer 30 koeien. Hoe meer koeien je hebt, hoe rijker je bent en hoe meer vrouwen en kinderen je kunt krijgen. (Ik ben blij dat ik geen masaimeisje ben).

Bij de uitgang van het museum stonden ze dan. De masaivrouwen. Die vanuit de lemen hutjes weer allerlei handgemaakte spulletjes verkochten. Dit keer iets anders dan op de masai markt gister. Na weer een aantal prulletjes gekocht te hebben gingen we door naar Snakepark.

We zagen Krokodillen, leguanen, schildpadden, verschillende soorten vogels die hier opgevangen worden omdat ze niet meer kunnen vliegen. Na de rondleiding bij de hagedissen Dn vogelskwamen we eindelijk bij de slangen.

Onze gids vertelde ons over elke slang of ze giftig waren of niet, hoe erg het gif was, of er tegengif beschikbaar was en hoe groot de slang kon worden. De laatste slang die we te zien kregen was een python. Van zo'n 4 meter. Op het glas voor de kooi waar deze slang zat een blaadje met afbeeldingen van een man die opgevreten was door een soortgelijke slang. Echte foto's, een open gesneden slang. Met een volwassen man erin... brrrr!!

Aan het eind van de rit vroeg de gids ons of we nog een slang vast wilde houden. Dat wilde ik natuurlijk wel en even later stond ik er, met een kleine ongevaarlijke gras slang in mijn handen!

Na Snakepark gingen we door naar cultural heritage. Een erg westerse hotspot. Hier lieten we onszelf wegzakken op een terrasje en aten de beste lunch in tijden. Ook bekeken we de Kunsthal van vier verdiepingen hoog en bezochten we de verschillende souvenir winkeltjes. Na wat rondslenteren namen we de taxi naar het huis.

Tegen het eind van de middag (16.00 om precies te zijn) zou het verjaardagsfeest van de zoon van winnie zijn. (Winnie is een superlieve vrouw van 34 die altijd voor ons kookt in de buitenkeuken naast de poort van het huis. Ze is gevlucht van de vader van haar kind, omdat deze de baby al wilde vermoorden toen ze pas net in verwachting was. Nu zit haar kind op school in moshi, intern nog wel. De laatste keer dat ze hem zag was in januari.) om 20.00 begon het feestje een beetje op gang te komen. Wij (de mzungu's) zaten op het trapje te relaxen toen er ineens een meisje met haar baby in haar handen aan kwam lopen. De tekst: you need to hold the baby volgde en de baby werd bij ons gedropt. Terwijl de moeder van het kind ergens achter in de tuin aan een tafeltje zat. (Dat vind ik toch wel zoiets vreemds. Je baby gewoon laten afgeven bij een groepje mensen die je nog nooit gezien of gesproken hebt. Dit gebeurt ook vaak in de dalla. Je zit gewoon en hoppa, een baby op je arm. Omdat mam haar boodschappen vast moet houden..). Er volgden een aantal foto's met dit schattige baby'tje. Na een tijdje kwam de moeder aanlopen met een kleedje waar de baby opgelegd werd. We kletsen vrolijk verder en ineens viel de kleine voorover met zijn gezicht in het gras. Mama was weer gaan zitten en dus kon het mzungu team het kleine jochie redden. Na een tijdje kwamen er een aantal jongen op de trap bij ons zitten. En toen begon het. Een onverwachte fotoshoot. Eerst met de jongens. Toen met alle kinderen die op het feest waren. Toen met vrijwel iedereen.

Na de foto's en het eten was het tijd voor taart. Al zingend en dansend kwamen winnie en de andere meiden van het huis met de taart op een schaaltje de trappen af. Toen was het de beurt aan de mzungu's om een Nederlands verjaardagsliedje te zingen. We gingen los en zongen met volle borst, lang zal hij leven. Daarna was het tijd om de taart aan te snijden. Ipv allemaal een eigen stuk te krijgen, kwam de jarige job met kleine stukjes aan een tandenstokertje langs. Hierbij was het de bedoeling dat de kleine man het ons van de tandenstoker af liet eten terwijl er foto's gemaakt werden. Na het eten de taart en er zingen kreeg de kleine man zijn kado. We hadden met de vrijwilligers ook wat geld bij elkaar gelegd zodat winnie van het uiteindelijke bedrag een fiets kon kopen. En blij dat hij was!! Hij wilde er meteen voor gaan.. maar helaas. Hij kan nog niet fietsen.

Na het feest besloten we om weer naar le patio te gaan. Met frisse tegenzin wel omdat ik moe was. Maar na het zitten aan de bar en gratis drankjes te ontvangen en na mijn favoriete plaatje musiki werd het toch nog een feestje.

Wederom lagen we pas rond 05.00 in de ochtend in bed.

Zondag werd een relax dagje uitbrakken. Het enige wat we op deze dag deden was ontbijten/lunchen bij het restaurantje iets verderop in de wijk. Daarna lazen we een boekje, hingen op de bank, keken een filmpje op de laptop en gingen we niet te laat naar bed.

Maandag belde ik Mussa om langs te gaan op het schooltje. We hebben een site gevonden van een Nederlandse vrouw die net buiten Arusha zit en allemaal speeltoestellen verkoopt. Na meerdere sms'jes en telefoontjes aan Mussa kreeg ik hem eindelijk te pakken. Om 14.00 konden we terecht op het schooltje. Het was pas 10.00 en we besloten de stad in te gaan, lunchen en eventjes boodschappen doen. We gingen kijken bij viavia en slenterden wat over de art market, opzoek naar leuke schilderijtjes. Uiteindelijk besloten we om verderop inde straat bij fifi's te lunchen. Fifi's is een leuke westerse lunchroom met een goede menukaart, die ook vermeld staat als toeristen hotspot in the lonely planet. Na wat heen en weer appen in onze homesweethome groepsapp zaten we met 6 meiden uit het huis gezellig aan de lunch bij te kletsen. Rond 13.00 belde ik Mussa om te vragen of hij ons op kon halen bij fifi's . Hij zou om 14.00 de chauffeur sturen om ons op te halen. Dus zaten we zoals afgesproken op de afgesproken tijd op de trappen bij de bank schuin tegenover fifi's.. het was 14.00 maar er was geen chauffeur.. het werd 15.00.. 15.30 en 16.00. Mussa belde me om te vragen waar we waren. Inmiddels stonden we met onze huisgenoten in de supermarkt aan het eind van de straat toen hij zei dat de chauffeur aan de overkant van de supermarkt stond te wachten.. we stapten in de auto en reden naar het schooltje waar Mussa op het kantoor zat. Hij begreep de chauffeur ook niet en bood zijn excuses aan. Iets wat ook wel mocht aangezien het inmiddels al 16.30 was.

Polè polè zeggen ze hier dan weer in Tanzania. Wat rustig rustig betekent.

Eenmaal in gesprek met Mussa vertelde we ons idee om net buiten Arusha de Nederlandse vrouw met haar klimrekken te bezoeken.

Maar helaas. Mussa zei dat we dat niet meer gingen redden vandaag en we maakten op hoop van zegen maar een afspraak voor woensdag.

De rest van de dag deden we niet veel bijzonders.

Dinsdag was het dan zover! Eindelijk begon ik op het vrouwenproject. Ik koos meteen de perfecte dag om dit te gaan doen want er stond een tripje naar de masai op de planning. Na twee keer overstappen en ruim twee uur in de dalla dalla stapten we uit op een plekje ergens in the middel of nowhere. Met het groepje waar we mee waren stonden we te wachten op een masai vrouw die het Swahili zou vertalen naar masai. (Vooraf had ik geen idee dat de masai ook hun eigen taal spreken, we hadden dus 1 tolk nodig om het Engels naar het Swahili te vertalen en nog een andere tolk om het Swahili te vertalen naar masai.) na een tijdje kwam ze vanuit de bosjes aangelopen en nam ze ons door de bosjes mee naar een soort hutje gemaakt van boomstronken met daar overheen plastic. Binnen in het hutje stonden enkele banken waar we op gingen zitten. De voorlichting ging over persoonlijke hygiëne. Eerst zaten er zo'n 5 masai vrouwen, later kwamen er steeds vanuit allerlei kanten meer vrouwen die zich bij ons voegden. De voorlichting met 5 vrijwilligers, 2 tolken en uiteindelijk 12 masaivrouwen kon beginnen. De meiden die de voorlichting gaven (3 meiden die bij ons in het huis zitten, 1 ander meisje en in niet omdat we voor de eerste keer mee gingen) begonnen met het onderwerp handen wassen. Ze legde uit dat je zowel je handen als onder je nagels en je vingers en duim moet wassen met zeep. Je handen moet drogen met een schone of met een wegwerp handdoek. De masaivrouwen keken heel verbaasd.. het volgende onderwerp was hoe ze zich het beste konden verzorgen tijdens de menstruatie. De reactie die dit onderwerp bij de masaivrouwen teweegbracht vond ik toch wel zo vreemd. Ze begonnen als een stel schoolreisjes te giechelen en wisten niet waar ze moesten kijken. Dit onderwerp was blijkbaar nooit aangekaart. Een duidelijk taboe. Wel waren ze ontzettend dankbaar. Na nog een spel met kaartjes waarin ze elkaar allemaal een compliment moesten geven over wat de ander goed deed ontvingen we van 1 van de vrouwen allemaal een handgemaakt ringetje van kraaltjes. Als dankbaarheid dat we er waren. We namen nog een aantal foto's en liepen dezelfde weg door de bosjes terug naar de grote weg. Onderweg in de dalla had ik tijd om alles een beetje te laten bezinken. Wat is het toch een andere wereld hier. En wat weten ze maar weinig. Zonde. Ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het moet zijn als je nooit schone handen hebt of niet weet hoe je jezelf het beste moet verzorgen tijdens je menstruatie. Bij ons zijn dit dingen die ons aangeleerd worden wanneer we nog heel jong zijn.

Er volgde weer een lange reis naar huis en we stopten onderweg nog bij cultural heritage. 1 van de meiden had daar de vorige keer een mooie hoed gezien. Ze had achteraf spijt dat ze hem niet gekocht had, dus we gingen hem ophalen. Toen we eenmaal thuis aankomen waren. Waren we allemaal moe. De meiden die niet meegegaan waren naar de masai gingen uiteten. Wij bleven thuis.

Dit was een lang verhaal. Ik had al een tijdje niet geschreven.

Het verhaal van wat ik vandaag meegemaakt heb bewaar ik voor een volgende keer.

Maar geloof me, dat verhaal is absoluut de moeite waard.


Asante sana.

Xx groetjes, Deborah.

Reacties

Reacties

Opa

Ja Deb het is ook een heel andere wereld waar weinig aan hygiëne gedaan wordt.Hier in Europa is hygiëne heel gewoon. Het was weer een mooi verhaal. Knuffel

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!